کوبیتال به معنای آرنجی است و هرچیزی که وابسته به آرنج است. تونل کوبیتال یا آرنجی فضایی است به اندازه 4میلی متر که بین اپی کوندیل داخلی( اگر به سمت داخل آرنج خود دست بزنید یعنی جایی که نزدیک به تنه شما است برجستگی را حس خواهید کرد که به آن اپی کوندیل داخلی گویند)و زائده آرنجی استخوان زند زیرین(استخوان اولنا ) قراردارد.

شرح بیماری سندرم تونل کوبیتال (آرنجی)

عصب اولنا (عصب زند زیرین ) ابتدا از شبکه عصبی گردنی خارج می شود و پس از گذشتن از مسیر گردن و بازو و آرنج از فضای تونل کوبیتال عیور مبکند. نهایتا به کف دست می رسد و پس از گذشتن از عضلات کف دست به انگشت کوچک و نیمه داخلی انگشت انگشتری می رسد. (اگر کف دست به سمت صورت باشد، قسمتی از انگشت انگشتری که به سمت تنه است) وظیفه این عصب تحریک قسمتی از عضلات ساعد و کف دست برای حرکت کردن و همچنین دادن حس لامسه به سطح داخلی ساعد و کف دست و انگشت کوچک دست و نیمه داخلی انگشت انگشتری است. چنانچه این عصب تحت فشار قرار گیرد، بیماری ایجاد می شود. شایع ترین مکانی که عصب تحت فشار قرار میگیرد ،تونل کوبیتال (آرنجی )است .

علل ایجاد بیماری

هر عملی که باعث ایجاد فشارمزمن و طولانی مدت بر روی عصب زند زیرین(عصب اولنا) در ناحیه تونل کوبیتال (آرنجی )شود ، باعث ایجاد بیماری سندرم تونل کوبیتال (آرنجی ) می شود (چون احتمال این هست که عصب در نواحی دیگری تحت فشار قرار بگیرد اما شایع ترین مکان تونل کوبیتال یا تونل آرنجی است).

از جمله این علل عبارتند از :

1. شکستگی های قدیمی اطراف آرنج
2. نیمه در رفتگی مکرر عصب به دلیل کم عمق بودن ناودان
3. استئو آرتریت (کاهش فضای مفصلی آرنج )پیشرفته آرنج
4. کوبیتوس والگوس (چرخش رو به خارج ساعد اگر دو دست بهم نزدیک شوند دو ساعد از هم دور و دو ناحیه آرنج بهم نزدیک میشوند)

علائم بیماری

1. کاهش حس و گزگز که معمولا در انگشتان کوچک و انگشتری دست بوجود میاید.
2. درد معمولا در ناحیه داخلی آرنج است ولی میتواند به ساعد یا بازو هم انتشار یابد.
3. دست ضعیف شده، ممکن است اشیاء بطور مکرر از دست بیفتند یا فرد احساس کند در موقع گرفتن اشیاء دستش قدرت کافی ندارد.
4. حین انجام دادن حرکات ظریف، انگشتان دست وی دچار اشکال شده است و مهارت انجام حرکات انگشتان را که در قبل داشت ندارد.
5. در حالات شدید بیماری، ممکن است حس انگشت کوچک و نیمی از انگشت انگشتری و طرف داخلی دست و ساعد از بین رفته و عضلات طرف داخلی ساعد لاغر شوند.

درمان بیماری

1. وقتی شدت علائم کم باشد نخستین راهبرد درمانی شناخت فعالیت ها و وضعیت های تحریک کننده ی بروز نشانه های بالینی و سپس تلاش برای اجتناب از این فعالیت ها و وضعیت ها ست تا فشار از روی عصب برداشته شود.
2. آتل گذاری
3. وقتی شدت علائم زیاد است و یا اینکه با اقدامات فوق بهبودی حاصل نمیشود معمولا نیاز به عمل جراحی وجود دارد.